Vriendschap
Gisteren wist ik me onverwacht geïnspireerd door een vriend van me, die me opbelde om me een verhaal te vertellen. Jonas doet dat wel vaker, ook naar anderen, zo begrijp ik toch. Hij belt dan om iets te vertellen over wat hem doet denken aan de relatie die je met elkaar hebt, of gewoon om te vertellen dat hij je graag ziet. En ja, als man, heel letterlijk: “Andreas, ik zie je graag”. Ik moet dan altijd toch even glimlachen. Ik hou er zelf zo ontzettend van wanneer dit kan in een ongedwongen en ongecompliceerde sfeer. Waarom ook niet? In vriendschap is er toch ook een vorm van liefde, of graag zien, waarom zou je anders zo graag met elkaar omgaan? Je voelt toch die genegenheid, niet dan?
Read MoreExit Spiritualiteit, welkom wereld!
En nu de woorden nog bundelen. 🙂 Ik voel dat dit innerlijk, maar ook uiterlijk een beweging is die veel teweegbrengt, mogelijks gaat brengen, en toch kan ik er niet rond. Mijn verdere weg is niet meer in het spirituele sub-wereldje, maar gewoon in de wereld, als mens, onder de mensen. Weg van de veilige, maar vaak illusionele cocon, met de twee voeten op de grond, in werkelijke verbinding met mezelf (en alles dat daarbij hoort), het leven en mensen… De opbouw hiernaartoe is eentje van maanden geweest, al dan niet jaren. Zo ben ik geleidelijk gestopt met de spirituele events en workshops, (spirituele) avondgroepen die ik zelf organiseerde, zijn er verschillende contacten gestopt en heb ik rond mijn verjaardag besloten ook Lamasa (spiritueel centrum) overboord te smijten en met iets nieuws te beginnen, waar ik nu mee bezig ben, op mijn eigen tempo.
Read MoreUnlimited: de Grenzen Voorbij
Wel, het lijkt wel van de pot gerukt, maar het vorige bericht is nog niet koud, of ik ga het alweer in een nieuw groter perspectief stellen.
Read MoreMijn grootste meester
Mijn grootste meester had zich stiekem verstopt in de huid van een jonge kerel, Jonas genaamd, die (zogezegd) door mij begeleid werd in het kader van het YAR programma. In werkelijkheid gebeurde er iets geheel anders…
Read MoreDe vele kleuren van het mens-zijn
Misschien is het enkel hoe het lijkt voor mij, nu, maar delen over onze ‘onvolkomenheden’ gebeurt nog zelden, zeker in openbaar. En toch, zeggen deze kwetsbaarheden dan werkelijk iets over wie we zijn? Hoe we ermee omgaan misschien, maar we zijn toch allen mensen, met talenten en kwetsbaarheden.